Prototype deadline 28 oktober

Voor de presentatie van 28 oktober moet een eerste prototype van het speelgoed voorgesteld worden met als doel het aantonen van de totale bewegingsoverdracht. Het prototype hier werd voornamelijk gemaakt uit hout. Het lichaam bestaat uit 2 segmenten met plaats tussen, zodat dit een volume wordt en er dus 'body' inzit. Het prototype is nog niet op ware grootte, maar de verhoudingen sluiten wel al redelijk dicht aan met het definitief model, al is vooral het ondersteuningsgedeelte (liggende balk) nog te groot qua verhouding.

Om de zichtbare wielen bij de poten van de dino weg te werken, werd er één wiel met een overbrenging in de ondersteuningsbalk gemonteerd. Deze is verbonden met een wiel in het lijf van de T-rex zelf. Op dezelfde as zijn nog 2 andere wielen gemonteerd die d.m.v. rekkers verbonden zijn met de onderkaak enerzijds en de staart anderzijds. Bij het ronddraaien van de wielen zal dus de mond open en toe gaan en de staart links-rechts bewegen. Nog via deze 2 wielen zijn er 2 staven verbonden aan 2 andere wielen er net onder met dezelfde afmetingen. Hierover zijn er 2 opmerkingen: de eerste zijnde dat deze wielen nog niet perfect zijn qua afmetingen en dus normaal niet zichtbaar mogen zijn. De tweede opmerking is dat de onderste wielen eventueel groter kunnen zijn dan de bovenste, als er dan een gleuf in de staven wordt gemaakt, zullen deze een ovale beweging maken voor de poten i.p.v. een cirkelvormige. De 2 staven zijn dan uiteindelijk verbonden met de poten die dus zo ook meebewegen.

Verandering mechanisme

Op het vorige consult kregen we de opmerking dat de wieltjes niet zichtbaar mogen zijn, het kind mag niet het idee krijgen dat het op een fiets zit. In het vorige blogbericht toonden we een manier om dit op te lossen, maar bij nader inzien levert dit systeem een probleem wanneer we hiermee twee wieltjes willen aandrijven met één schuiver (twee is niet mogelijk wegens het gebrek aan plaats binnenin de dino).

Wanneer het wieletje draait zal de ene kant de schuiver naar beneden willen schuiven, de andere kant wil naar boven. Hierdoor ontstaat er een tegenwerkende kracht waardoor dit mechanisme niet meer werkt zoals het hoort.

We gingen op zoek naar een nieuw mechanisme en bedachten het volgende:

In de steun zit er een wieltje verwerkt met daarin een tandwiel. In de dino zitten twee wieltjes verticaal boven elkaar. In het bovenste zit ook een tandwiel. Wanneer er met de dino wordt gereden gaat het bovenste wieltje in de zelfde zin meedraaien. Het onderste wieltje wordt niet aangedreven maar is met verticale stangen verbonden met het bovenste wieltje, Als het bovenste wieltje dus draait draait het onderste met dezelfde snelheid en zin mee. Als men ondertussen kijkt naar de onderkant van de stangen dan bekomt men hier dus een cirkelvormige beweging, Hieraan kunnen de poten worden verbonden waardoor de benen de gewenste beweging zullen maken.

Uitwerking alle mechanismes

Omdat we uit het vorige consult leerden dat de wieltjes moeten weggewerkt worden gingen we op zoek naar een mechanisme waarbij er geen wieltjes zichtbaar zijn. Ons oog viel op het volgende idee:

In een verticale geleider ligt een verschuifbaar blokje, hieraan is een stang verbonden. Deze stang is op één punt verbonden met het wiel. Dit wiel wordt aangedreven door een overbrengen die komt van één van de wieltjes die op de grond rollen. Het resultaat hiervan is een ellipsvormige beweging waarmee de poten van de dino zullen bewegen.

Zowel de bek als de staart worden aangedreven door een touw dat via een krukas of een wiel is verbonden, om de staart te laten terugkeren naar zijn startpositie werken we met rekkers.

Belangrijk consult voor camoufleren wielen

Eerst en vooral werd hier het staartmechanisme voorgelegd om deze niet als stuur te gebruiken, maar wel de realistische links-rechts-beweging toe te passen. Ook de mondbeweging zit goed alsook de beweging van de poten, enkel de zichtbare wielen blijven een groot minpunt. Deze geven het gevoel alsof het 'gewoon' een dino is op wielen. Dit moest nog veranderen door bijvoorbeeld  een klein wieltje in een kruis-steun te plaatsen en zo met overbrengingen en andere mechanismen de juiste (rotatie-)beweging te krijgen voor de benen. De verbindingen met de staart en de mond zouden dan ook vanuit andere punten waar deze overbrengingen uitkomen, kunnen komen.

Nieuw prototype na presentatie

Na de presentatie werd een nieuw prototype gemaakt, waarbij vooral gefocust wordt op de beweging van de volledige poten. Er werden kleine stukjes aangeplakt die de beweging van de onderdelen beperkte, zodat deze meer de gewenste beweging bereikten. De mondbeweging blijft dezelfde als bij het vorige model en de verhoudingen staan niet op punt, omdat dit model enkel dient om de mechanismen te bepalen. Zo moeten de benen veel meer van bovenaan starten zodat de staart ook minder fel naar beneden moet en de steunbalk moet veel subtieler.

Dit filmpje illustreert de beenbeweging, al moet bij het onderste deel ervan nog beperkingen worden toegevoegd. Ook is hier te zien dat de onderkanten in de onderste stand van het wiel de grond even raken. 

Extra steun met de staart of met liggende balk

Als de staart op de grond steunt, kan deze worden gebruikt als stuur. Hier werd dit wat aangepast in vergelijking met de vorige modellen: ze draait nu rond 1 scharnierpunt, waardoor de staart makkelijker sturen is. Het kind moet hierbij met zijn lichaam een beetje links of rechts bewegen, waardoor het de beweging van de dino wat nabootst.

Als de staart de grond niet raakt, dan moet er een extra balk voorzien worden tussen de benen die als steun dient. Het grootste voordeel hierbij is dat de staart dan een realistische links-rechts beweging maakt, volgens hetzelfde principe als de bek (met touwen). Dit komt de authenticiteit van de beweging van de T-rex ten goede, want dit is ook een typische beweging ervan, zoals te zien was in de filmpjes over de beweging ervan. Het nadeel hierbij is echter dat het kind dan niet meer kan sturen via de staart.

Sturen met de staart

Aan de hand van de lego-dinosaurus werden 2 mechanismen gemaakt om te sturen d.m.v. de staart:

Bij de eerste is de staart verbonden met een stuurhendel d.m.v. een stang (die door het lichaam van de T-rex loopt). Het kind kan dus de stuurhendel naar links of rechts bewegen om te sturen.

Bij het tweede mechanisme is de staart verbonden met het zitstuk voor het kind. Deze kan dus sturen door zijn zitvlak zijwaarts te bewegen.